فیلم سینمایی "گیتا"به شبکه خانگی رسید | داستان فیلم و بازیگران
"گیتا " در شبکه نمایش خانگى
عبارات مهم : جشنواره فیلم – خلاصه داستان فیلم سینمایى "گیتا" به کارگردانى مسعود مددى به وسیله موسسه تصویر گستر پاسارگاد در شبکه نمایش خانگى توزیع شد
گیتا فیلمی به کارگردانی مسعود مددی، نویسندگی میترا تیموریان و مسعود مددی و تهیهکننده مجید شیخ انصاری محصول سال ۱۳۹۴ هست. این فیلم در تاریخ ۱ دی ۱۳۹۵ در سینماهای کشور عزیزمان ایران اکران شده است هست.
به شبکه خانگی رسید | داستان فیلم و بازیگران، گیتا”، فیلم سینمایی “
فیلم گیتا جهت حضور در بخش نگاه نو سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر پذیرفته شده است است.
خلاصه داستان
– گیتا مادر متین است و به او دلبستگی زیادی دارد. بعد از حادثهای که جهت متین پیش میآید، گیتا تلاش میکند تا با این عنوان کنار بیاید، ولی با گذر وقت متوجه واقعیتهای جدیدی میشود. – بیتا و همسرش امیر دلمشغولیهای زندگی راحت خود را دارند. گیتا بعد از گذشت دو سه سال از رفتن پسرش به خارج از کشور هنوز بشدت دلتنگ است و دوری او را برنمیتابد. فارغ از همه تدابیر و دلخوشیهای راحت آنها، آینده تغییرات پیچیده و غیرمنتظرهای برایشان رقم میزند
جشنواره فیلم | خلاصه داستان | مریلا زارعی | سینمایی | جشنواره | فیلمنامه | بازیگران | داستان | نمایش | فرزند | داستان
بازیگران
مریلا زارعی
حمیدرضا آذرنگ
بهناز جعفری
سارا بهرامی
نادر فلاح
رامین افشاری
فیلم سینمایی «گیتا» جزو نخستین فیلم¬های به نمایش درآمده در نخستین روز جشنواره ی فیلم فجر در کاخ جشنواره بود، فیلمی که در ساعت اکرانش با مسئله فنی مواجه شد و با یک ساعت و نیم تأخیر به نمایش درآمد.
به شبکه خانگی رسید | داستان فیلم و بازیگران، گیتا”، فیلم سینمایی “
«گیتا» به عنوان نخستین ساخته ی سینمایی مسعود مددی که سالها تجربیات مختلفی در عرصه سینما و تلویزیون داشته هست، اثر قابل تأملی به شمار می رود.
فیلم، یک درام خانوادگی است و حول محور رابطه ی یک مادر و فرزند می گذرد؛ مادری در واپسین سال های جوانی و فرزند راه دورش در آغازین روزهای جوانی.«گیتا» فیلمی شخصیت محور است و به همین جهت نوع رابطه ی آدمها و شخصیت پردازی آن ها در فیلم اهمیت برجسته ای می یابد. خوشبختانه فیلمنامه نویسان کار از این حیث به مشکلی برنخورده اند؛ شخصیتها در سطح باقی نمی مانند و لایه های زیرین شخصیتی آن ها اهمیت می یابد و وجوه و ابعاد متفاوت درونی آن ها پررنگ می شود. کشمکش فرد با خود و با جامعه، در داستان با ظرافت به تصویر کشیده می شود و سیر دگردیسی مادر داغدیده منطقی و باورپذیر طی می شود. بنابراین مولفه های روانشناسانه در فیلم به کرات به چشم می خورند و پیداست که فیلمنامه بر اساس مطالعات دقیق روانشناسانه نگاشته شده است و از این حیث بی اشکال به نظر می رسد.
جشنواره فیلم | خلاصه داستان | مریلا زارعی | سینمایی | جشنواره | فیلمنامه | بازیگران | داستان | نمایش | فرزند | داستان
نوع برخورد گیتا (مریلا زارعی) با بارداری اش، واکنشش نسبت به فوت پسرش و سپری شدن غم از دست دادن پسر و آشکار شدن حقیقتی که او تا پیش از فوت متین از آن اطلاع نداشته است هر یک زن را در موقعیت عاطفی خاصی قرار می دهند که چه در شخصیت پردازی و چه در بازی روان بازیگر رعایت گردیده است.
اما اشکال کمرنگی که در فیلمنامه ی «گیتا» به چشم می خورد، هم پا نبودن داستان با کنش های شخصیت هاست. همان طور که گفته شد، فیلم، شخصیت محور هست، ولی در بعضی بخش ها «داستان» درجا می زند و شخصیت ها بحران های پیچیده ای را طی می کنند، گاهی داستان کم می آورد و به نفس زدن می افتد و دوباره جان می گیرد و خود را به دنیای درونی شخصیت ها می رساند. این به آن معنا نیست که داستان دچار ضعف یا نقصان است ولی به نظر می رسد خط سیر روایی رمق خود را در بعضی جاهای داستان از دست می دهد و دوباره سرپا می شود و گاهی داستان، بیش از آن که باید، در سایه ی شخصیت های و بحرانهایشان قرار می گیرد.
مددی، در فیلم خود از عنصر «تقابل» به درستی استفاده می کند. بسیاری از الگوها در ضدیت هم قرار می گیرند تا تماشاگر را به مفهوم متعالی و هسته ی درونی فیلم برسانند، مثلاً «میرایی» در مقابلِ «زایش» قرار می گیرد. فرزندی می میرد و فرزندی زاده می شود. دو مادرِ متین در برابر هم قرار می گیرند و در این کشمکشِ مالکیتِ فرزند، در نهایت برد و باختی اتفاق نمی افتد جز آن جمله ی کلیدی نسترن که از متین نقل می کند:«نسترن جون لوسه، نسترن خالی هم بی ادبیه، مامان هم که فقط یکیه.» و همین جمله خونی تازه را در رگ های گیتا تزریق می کند و همچون روزنه ی امیدیست در لایه ی زیرین این درامِ تلخ بدان معنا که حالا که گیتا همه ی زندگی اش را از دست داده می تواند به این امیدوار باشد که فرزندش در گذشته فقط او را مادر خود می دانسته.
به شبکه خانگی رسید | داستان فیلم و بازیگران، گیتا”، فیلم سینمایی “
از نقاط برجسته ی فیلم بازی های آن هست؛ خصوصاً بازی دو بازیگر مهم آن یعنی مریلا زارعی و حمیدرضا آذرنگ. زارعی در چند سال اخیر نشان داده که توانایی بازی در دشوارترین نقش ها را دارد و آن ها را به برترین شکل ایفا می کند. خوش حالی سرخوشانه ی مادر، بعد از فوت پسر به ناگاه به غمی عظیم و درونی تبدیل می شود و زارعی در نمایش این اندوه سنگ تمام گذاشته هست. سارا بهرامی نیز از دیگر بازیگران خوب کار است که نقش نسترن را باورپذیر از آب درآورده است.
فیلم تر و تمیز هست. طراحی صحنه به دقت انجام شده است و رنگ های بکار رفته در صحنه و لباس شخصیت ها متناسب با اوضاع معنوی آنهاست. حجم موسیقی بکار رفته در فیلم مناسب است و از فیلم پیشی نمی گیرد و ضمناً جنس آن از جنس فیلم هست.
درباره ی «گیتا» می شود خیلی زیاد از این ها نوشت ولی فعلاً باید به همین نوشته ی کوتاه اکتفا کرد تا وقت اکران عمومی اش. تنها از این بابت افسوس می خورم که فیلم های «نگاه نو» در بسیاری از شاخه های مهم مسابقه حضور ندارند وگرنه مریلا زارعی به جرئت می توانست یکی از شانس های مهم نامزدی گروه تحریریه سایت بلورین باشد.
گیتا
گیتا